ძნელი სათქმელია, თუ რატომ აითვალისწუნეს ქრისტიანებმა მამათმავლები. საუბარია ზოგადად ქრისტიანობაზე, არა მხოლოდ მის ორთოდოქსალურ ბერძნულ განშტოებაზე. თავად ქრისტეს სწავლებაში ნაკლებად ვხდებით ამ საკითხს. ერთგან იგი უარყოფს ყველა ფორმის სექსუალურ გარყვნილებას, თუმცა არსად ხსნის, თუ რა იგულისხმება ტერმინში "სექსუალურ გარყვნილება". მეორეგან პავლე მოციქული წერს კორინთელებს, რომ მეუღლის მოღალატეებს, მეძავ მამაკაცებს და ჰომოსექსუალებს ადგილი არ აქვთ უფლის სამეფოში. ამ ორი ბუნდოვანი მინიშნების გარდა, თუ იესოს მოძღვრების საერთო სულისკვეთებას გავითვალისწინებთ, მესია გვასწავლის ერთმანეთის სიყვარულს, პატივისცემას და დაფასებას მიუხედავად ამა თუ იმ ადამიანის სოციალური კუთვნილებისა. უფლის თვალში ყველა ერთია, ეს არის მისი სწავლების ცენტრალური მოტიფი.ძველი აღთქმა ამ მხრივ უფრო მკაცრია. იგი პირდაპირ აცხადებს, რომ მამაკაცი, რომელიც მეორე მამაკაცთან იქნება, როგორც ქალთან, სიკვდილით უნდა დაისაჯოს. სოდომის სავალალო ისტორიაში კი ლოტთან სტუმრად მოსული მამაკაცების გაუპატიურების მცდელობის გამო, იეღოველების ძველი ღმერთი სასტიკად უსწორდება მთელ ქალაქს და პირდაპირ აცხადებს, რომ ეს მაგალითი უნდა იყოს ყველა გარყვნილისთვის, ვინც მის ნებას დაარღვევს.
ალბათ სიმართლესთან ახლოს იქნება, თუ ვიტყვით, რომ ჰომოსექსუალიზმის ათვალისწუნება სემიტური პეგანიზმიდან იღებს სათავეს. ამა თუ იმ მიზეზის გამო არაბების და ებრაელების წინაპრები უარყოფითად უყურებდნენ მამათმავლობას, ქრისტემ კი ამ საკითხის, ასე ვთქვათ, პოლიტიკურად აუარა გვერდი. შემდგომ, იესოს სწავლებაზე აგებულმა რელიგიურმა ესტაბლიშმენტმა სემიტური პეგანიზმის არქაული ტაბუ აღადგინა და საუკუნეების მანძილზე მორალურ სამიზნედ აქცია საზოგადოების ეს მცირე, დაუცველი ფენა.
რატომ?
ჩემი აზრით (და ეს მეტად საკამათო აზრია), რელიგიური ესტაბლიშმენტი ამ შემთხვევაში სწორედ ისე იქცევა, როგორც მოიქცეოდა ნებისმიერი სხვა მსხვილი სოციალური დაჯგუფება პოლიტიკური ძალაუფლების მოხვეჭისას. იგი იოლ სამიზნეებს ეძებს იმისათვის, რომ მათი მკაცრი, შეურიგებელი დევნით, საკუთარი ძალის დემონსტრირება მოახდინოს. ამ ფორმულაში ახალი არაფერია - ასე იქცევიან ბავშვები ეზოებში, პატიმრები ციხეებში და პოლიტიკოსები დებატებში.
No comments:
Post a Comment