საოცარი ადამინები არიან ზვიადისტები. პლანეტის სხვადასხვა კუთხეს შეფარებულნი ცრემლიანი თვალებით ფიცულობენ დიდი ხნის წინ მიტოვებული სამშობლოს ბედს, გულზე მჯიღის ცემით ემუქრებიან უთვალავ მტერს და დაუღალავად კითხულობენ სახარებას უმადური პლებოსის თავს-ზედ. სხვა სხვის ომში ბრძენიაო, ძველებს უთქვამთ, და ეს გულკეთილი ადამიანებიც ბრძნობენ დიდი ხნის წინ გასხვისებულ ომში, რუდუნებით ითვლიან მტკვრის ტალღებივით მოხლილ ახალ-ახალ ხელისუფალთ და უსახურად იფერფლებიან დიდი ხნის წინ დავიწყებული ქარბუქების ნოსტალგიაში. აღდგომა და ხვალეო, ესეც უთქვამთ ძველებს, ჩვენც ვუსურვოთ ნანატრი აღდგომა ამ საოცარ ადამიანებს, იქნებ ამ ერთხელ კინკილად მორჩენილმა მერცხლებმა მართლაც-და მოიყვანონ დიდი ხნის წინ მონატრებული გაზაფხული.
No comments:
Post a Comment